მთავარი » ფაილები » საინტერესოა |
რატომ ტირის ადამიანი
[ სერვერიდან გადმოტვირთვა (37.5 Kb) ] | 06.09.2012, 23:12 |
"- რა გატირებს? - რაღაც გამახსენდა… - მაინც? - აი, ახლა ორმა კაცმა ჩამოიარა და რატომღაც გამახსენდა, რომ ამ კაცებმა, ოდესღაც, ზუსტად აქ ჩამოიარეს… - მერე, რა გატირებს? -ხშირად მემართება ესეთი რაღაცები. ხშირად ვაკეთებ რაღაცას და რატომღაც მგონია, რომ ოდესღაც ეს უკვე იყო… - ეგ მეც მემართება, რა არის მანდ სატირალი? - რა და, მეშინია როდესმე კიდევ ასე რომ განმეორდეს ჩემი ცხოვრება… - გინდა შენზე მოთხრობა დავწერო? - არ მინდა… - რატომ? - შენს მოთხრობებში ყოველთვის კვდებიან… - მერე შენ ამის გეშინია? - შენ არ გეშინია?! - რისი უნდა მეშინოდეს?! - დასასრულის… - დასასრული არ არსებობს.. - როგორ თუ არ არსებობს?! -რაიმეს დასასრულში ყოველთვის დასაწყისი დგას… ყოველი არსი თვითონ ეძებს თავის დასასრულს. ესაა მიზანი.. მაგრამ, ხომ გითხარი, დასასრული არ არსებობს მეთქი… - მაშ, რატომ ტირიან ადამიანები? -ეშინიათ და იმიტომ… - რისი ეშინიათ? - დასაწყისის… ვისაც არ ეშინია დასაწყისის, ის არც ტირის… - მაგრამ სხვა როცა ტირის სხვის სიკვდილს? - თავის თავი ჰყავს მის ადგილას წარმოდგენილი. მკვდარი არ ტირის იმიტომ, რომ სიკვდილი უკვე დასაწყისია… - იქნებ მაგიტომ არ ტირიან?! - მაშ, რატომ? - შეიძლება სხვაგნიდან ვართ მოსული და რაკი ვეღარ წავედით ტირილითაც იმიტომ ვტირით, აქ რომ ვრჩებით… - ეგ რამ გაფიქრებინა? - ეკლესიებმა… ხედავ, როგორ არის ზოგი აშენებული?! ცაში ასაფრენად გამზადებულ რაკეტას ჰგავს. ჩვენ შიგნით შევდივართ და ვლოცულობთ. რატომ? იქნებ ისევ ცაში ამაღლება გვინდა და რომ არაფერი გამოგვდის და მიწას ვაბარებთ ერთმანეთს, ვტირით… - შენ ხომ თქვი, რომ შენში რაღაცები მეორდება. რატომ არ განმეორდა ციდან აქ მოსვლა? - შეიძლება ოდესმე ისიც განმეორდეს… - და თუ განმეორდა, მაინც იტირებ? - არ ვიცი. მე საერთოდ არ ვიცი რატომ ტირის ადამიანი… -იმიტომ, რომ თავისუფლება უნდა… - მერე აღარ იტირებს? - არა. თავისუფალ კაცს დასაწყისის არ ეშინია. - დაწერე რა.. - რა? - მოთხრობა დაწერე ჩემზე… - შენც რომ შემომაკვდე ბოლოს? - არა. იცი, როგორ დაწერე? - როგორ? - ვიცხოვრე დედამიწაზე, დიდხანს ვიცხოვრე, დაახლოებით ას წელს… - მერე? - ამ ასი წლის განმავლობაში ხშირად ისეთ რაღაცებს ვაკეთებდი, რაც ოდესღაც გაკეთებული მქონდა.. - მერე? - ერთ დღეს, ციდან ოქროსფერი ხომალდი მოფრინდა. მე გამახსენდა, რომ ამ ხომალდს უნდა წავეყვანე. ჩავჯექი და წავედი ცაში. დაწერ? ….. დავწერე…” გ. ჩოხელი | |
ნანახია: 627 | რამოტვირთვები: 14 | რეიტინგი: 0.0/0 |
სულ კომენტარები: 0 | |